'Oíche Mhaith, a Bhastaird' le Colm Breathnach

‘Oíche Mhaith, a Bhastaird’ le Colm Breathnach

Ar an mBuailtín,

os cionn shiopa Sheáinín na mBánach,

a bhíodh na hoícheanta againne

agus thagadh scata do mhuintir na háite

is dos na ‘laethanta breátha’

thar n-ais i ndiaidh am dúnta

i dtigh tábhairne Dhónaill Uí Chatháin.

 

Is bhímísne, páistí, inár leapacha ar fionraí,

suan na súl oscailte orainn sa tseomra codlata

ag feitheamh le monabhar bog an chomhluadair

ag déanamh orainn an staighre aníos.

 

Thosnaítí ansan le tamall comhrá

scéalta á n-aithris is corr-sá grinn,

tú fhéin i d’fhear tí támáilte

ach an Beamish ag tabhairt do ghlóir chugat

nó go n-iarrtá ar dhuine éigin amhrán do rá.

 

An curfá dá chasadh ages gach éinne,

an siosa agus an barr dá bhaint do bhuidéal.

 

Is nuair a bhíodh an oíche thart

chloisimís na daoine is iad ag imeacht,

thíos ar an tsráid i moch na maidine

an ceiliúradh ag duine acu, ‘Oíche mhaith, a bhastaird’,

in ard a chinn ar shráid an Bhuailtín.

 

Is é mo lom

ná rabhas fásta suas in am,

sara bhfuairis bás,

le go mbeinn i láthair

ag oíche a reáchtáilis

os cionn shiopa Sheáinín

ar an mBuailtín.

 

Is nuair a bheadh an oíche thart

agus an chuideachta ag imeacht

thabharfainn féin faoi mo lóistínse mar aon leo

i mBaile Eaglaise nó sna Gorta Dubha

ach sara n-imeoinn chasfainn chugat

le go ndéarfainn, ‘Oíche mhaith, a bhastaird’,

go ceanúil meisciúil leat.

 

 Le caoinchead Choilm Bhreathnaigh agus Cló Iar-Chonnacht. Céadfhoilsíodh in An Fear Marbh (Cló Iar-Chonnacht, 1998).

Máirín Nic Eoin: Cuireann teideal an dáin sin iontas ar dhaoine uaireanta ach is dóigh gur scéal ar leith atá..

Colm Breathnach: Bhuel, scéal ar leith, is dóigh, gur gur ar shlí amháin, oíche ar leith ab ea é sin ach is  cuimhneamh siar ar na hoícheanta ar fad a bhíodh againn nuair a bhíos óg. Thabharfaimis na laethanta saoire i gCorca Dhuibhne gach aon bhliain agus mar a deirim sa dán bhíos beagáinín ró-óg i ndáiríribh le páirt iomlán a ghlacadh sna hoícheanta sin ach is cuimhin liom fé mar a bhíodh agus is cuimhin liom fear ar leith – mar a tharlaíonn sé Paddy Malone a bhí i gceist an oíche sin – agus é ag fágaint sláin agus is mar sin a d’fhág sé slán againn, ‘Oíche Mhaith, a Bhastaird’, agus d’fhan sé sin i mo chuimhne, mar a déarfá, agus an rud a bhí á léiriú ansan i ndáiríribh ná an saghas duine ab ea m’athair, is chuireas aithne níos mó air agus sinn ar laethanta saoire i gCorca Dhuibhne ná mar a chuireas in aon áit eile mar age baile i gCorcaigh, b’fhéidir, bhí strus ag baint leis an obair a bhí ar siúl aige agus gach aon rud mar sin, ach scaoileadh sé lena scód i gCiarraí ansan. Fear mór comhluadair is a leithéid ab ea é leis, ab ea é agus theastaigh uaim é sin a chur in iúl sa dán agus gur, em bhíodh na hoícheanta againn saghas le linn na laethanta saoire. B’shin an chuimhne a bhí agam air, mar a déarfá, agus theastaigh uaim é sin a chur in iúl sa dán.